ရခိုင္စာႏွင့္ဗမာစာကြဲျပားပံု

ယခုေခတ္တြင္ဗမာအသိုင္း၀ိုင္းရဟန္း၊ရွင္၊လူ၊တို႕သည္၊ရခိုင္ေတြႏွင့္ေတြ႕လွ်င္၊ရခို္င္မွာစာရွိလာ၊ရခိုင္မွာစာမရွိ၊ယခုေျပာေနသံုးေနေသာစာေပသည္၊ဗမာစာ၊ဗမာစကားစသည္ျဖင့္ေျပာေလ့သံုးစြဲလာသည္ကုိေတြ႕လာရသည္မသိလို႕ေျပာျခင္းေလာ့၊သို႕မဟုတ္၊သိလွ်က္နဲ႕တမင္တကာႏွိပ္ကြက္လို၍၊ေျပာသလားဟုေတာမေျပာတတ္ပါ၊ၾကားရတဲ့ရခိုင္သူရခိုင္သားေတြနားထဲမွာေတာ၊နား၀ကုိဆီခ်က္ေလာငး္ထည့္သလိုခံစားရပါတယ္၊သမိုငး္ကုိေသခ်ာမသိနားမလည္ပဲ၊သူမ်ားကုိေျပာဆိုျခင္းက၊တမင္တကာေစာ္ကားရာေရာက္ပါတယ္၊ဒါေၾကာငး္ဒီေဆာင္းပါးကုိေရးရျခင္းျဖစ္တယ္၊ျမန္မာ(ဗမာ)တို႕ေျပာေသာစကားကုိ၊တိဗက္ျမန္မာဘာသာစကားအႏြယ္၀င္ဟု၊လက္ခံၾကျပီးျဖစ္သည္၊ဗမာႏွင့္ရခိုင္အေရးအသားသည္၊တစ္မ်ဳိးတညး္ပင္ျဖစ္သည္၊သို႕ရာတြင္၊ရခိုင္တို႕ေျပာေသာ၊စကားအသံထြက္ရာ၌၊ယႏွင့္ရအသံတို႕သည္၎၊ယပင့္ႏွင့္ရရစ္အသံတို႕သည္၎၊ပီျပင္စြာကြဲျခား၍၊အသံထြက္ေနသည္၊ဗမာတို႕ေျပာေသာစကားတြင္၊ယင္းအသံမ်ားသည္၊ ယအသံႏွင့္ ယပင့္အသံအတိုင္းတာထြက္ၾကသည္၊ေရးေသာစာကုိဖတ္ေသာအခါ၌၊ ထြက္ေသာအသံႏွင့္၊စကားေျပာေသာအခါ၊ထြက္ေသာအသံတို႕ကုိ၊ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါက၊ရခိုင္အတြက္၊ဗမာထက္၊စာအေရးအသားသည္၊ပို၍အဆင္ေျပ၏၊ဗမာတို႕သည္၊ေျပာေတာအသံ၊ေရးေတာအမွန္ဟူေသာ၊စကားပံုကိုပင္၊ျပဳလုပ္ထားျပီး၊စာလံုးေပါင္းကုိ၊ထိန္းသိမ္းထားရသည္၊မည့္သည့္အတြက္ေၾကာင္း၊ဤသို႕ကြဲလြဲခ်က္မ်ားရွိသည္ဆိုသည္မွာ၊စဥ္းစားဖြယ္ရာအလြန္ေကာငး္လွေပသည္၊ေရွးကဗမာ(ျမန္မာ)ၾကီးမ်ားသည္၊ဗမာ(ျမန္မာ)စကားႏွင့္စာအေရးအသားကုိ၊ရခိုင္သို႕ယူလာျပီး၊ရခိုင္တြင္ခ်န္ထားခဲ့ကာ၊ရိုးမေတာင္ၾကီးအကာအကြယ္ေၾကာင္း၊အေျပာင္းအလြဲမရွိပဲ၊နဂိုအတိုင္းက်န္ရွိေနသည္ဟု၊အဆိုရွိၾကသည္၊ဤသို႕ေကာက္ခ်က္ခ်ျခင္းကုိ၊စီစစ္သင့္ေပသည္၊စကားေျပာျခင္းကုိခ်န္ထားခဲ့၍ရလွ်င္ရႏိုင္ဖြယ္ရွိႏိုင္သည္၊အေရးအသားကုိေတာ့၊ခ်န္ထား၍ရႏိုင္ရန္ခံယဥ္းေပသည္၊အဘယ္ေၾကာငး္ဆိုေသာ္၊ဗမာ(ျမန္မာ)အေရးအသားသည္၊အိႏၵိယျပည္ျဗဟၼီအေရးအသားမွ၊ဆင္းသက္လာ၍ျဖစ္သည္၊ရခိုင္ျပည္သည္အိႏၵိယနယ္စပ္တြင္ရွိသည္၊ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္စာအေရးအသားသည္၊သမုဒၵရာၾကီးကုိျဖတ္၍၊လာစရာမလိုေပ၊တဖန္လူတို႕သည္၊စကားေျပာကိုဦးစြာတတ္ျပီး၊အေရးအသားကိုေနာက္မွတတ္ၾကသည္ကိုလညး္သတိမူသင့္ေပသည္၊ေရွးေခတ္ရခိုင္ျပည္ၾကီးသည္၊ေရွးေခတ္အိႏၵိယတိုက္သံုးစာႏွင့္၊အေရးအသားကုိ၊အသံုးျပဳေၾကာငး္၊သက္ေသအေထာက္အထား၊အေျမာက္အမ်ားရွိေပသည္၊ယင္းတို႕၏ဗ်ညး္ႏွင့္သရမ်ားကုိ၊ခြဲထုတ္ၾကည့္ပါက၊စာလံဳးပံုသဏၭာန္သည္၊ယခုေခတ္ပံုသဏၭၭာန္သို႕ေျပာငး္ရန္အလြန္နီးစပ္ေၾကာင္းကုိလညး္၊ေတြ႕ရေပသည္၊ထုိ႕ေၾကာင္းအလြန္စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာေကာင္းေသာျမန္မာစာအေရးအသားသမိုင္းကုိအတိအက်မသိမိယင္းသမိုင္းအတြက္၊အုတ္တခ်ပ္အျဖစ္၊အေထာက္အကူရေစရန္၊ဤေျခာက္ရာစုမတိုင္မီရခိုင္ျပည္သံုးအကၡရာစာအုပ္မွာအေထာက္အထားခိုင္လံုစြာျဖင့္တင္ျပရျခငး္ျဖစ္ပါသည္၊သမိုင္းကိုမသိပဲတဘက္သားကုိေျပာေနတာဟာရိုင္းစိုင္းရာလည္းေရာက္သလိုေစာ္ကားရာလညး္ေရာက္ပါတယ္ရခိုင္တို႕သည္ေအဒီေျခာက္ရာစုမတိုင္မိကာလကပင္ကုိယ့္စာေပကုိယ့္သမိုငး္ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈကိုယ့္ထီးကုိယ့္နန္းကိုယ့္ၾကငန္းႏွင့္ေနခဲ့ေပသည္ၾကီးပြားခဲ့ေပသည္၊ယခုရခိုင္္ျပည္ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္အမ်ဳိးသားညီညြတ္မႈျပိဳကြဲျပီး၊စည္းကမ္းေဖာက္၊(သစၥာေဖာက္)လို႕ထီးနန္းေတြလညး္ေပ်ာက္ခဲ့ၾကပါျပီး၊ထီးနန္းေပ်ာက္ရင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာေတြလညး္ေပ်ာက္ကြယ္ျပီးစာေပယဥ္ေက်းမႈေတြလညး္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါတယ္ဒါေၾကာငး္ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာစာေပေတြယဥ္ေက်းမႈေတြကုိတိတိက်က်ေဖာ္မထုတ္ႏိုင္ေသးတာပဲရွိေသးတယ္ စာေပေတြမရွိခဲ့တာ စကားေတြမရွိခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး၊ဗမာတို႕သည္လညး္အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ကုိက်ေရာက္ေနတုန္းမွာဗမာစာဗမာစကားဗမာယဥ္ေက်းမႈေတြေပ်ာက္လုမတတ္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္၊အဲဒါေၾကာင္း၊ဗမာစကားသည္တို႕စကား၊ဗမာ့စာေပသည္တို႕စာစသည္ျဖင့္ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ရသည္၊ခုေတာဗမာအစိုးရေတြအာဏာလက္ထဲကုိေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ၊တစ္ျခားေသာတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြရဲ႕၊စာေပသမိုင္း၊ယဥ္ေက်းမႈ၊စသည္ကုိေဖ်ာပ္ဖ်က္ဖို႕ရန္အကြက္က်က်ဆင္လွ်က္၊စီစဥ္ေနေပသည္၊ဒီလိုသမိုင္းေနာက္ခံကုိမသိပဲ၊တစ္ဘက္သားကိုဘလိုင္းၾကီးမေျပာမိဖို႕ရန္ႏွင့္၊မေစာ္ကားဖုိ႕ရန္လညး္အထူးပင္လိုအပ္ေပသည္။ ေက်ာ္မိုးလြင္