ဝိဓူရဇာတ္၌ ဝိဓူရပညာရွိအမတ္ၾကီးက
“မိန္းမလုိက္စားလြန္ၾကဴးသူ” မ်ားကုိ
ေတဇသခၤတံ=အားအစြမ္း၊ တန္ခုိးအစြမ္း
ပညာအစြမ္းတုိ႔၏ ကုန္ခမ္းျခင္းကုိ၊
သမၸသံ(သမၸသေႏၱာ)=ေျမာ္ျမင္သည္ျဖစ္၍၊
ဣတၳိ ံ= မိန္းမ ကုိ၊
ဗဠံ=လြန္လြန္ၾကဴးၾကဴး၊
နဂေစၦယ်=မသြားလာေစရ။
(ေစ-ဂေစၦယ်=အကယ္၍သြားလာျငားအံ့။)၊
ခီလာ ေမေဒါ=အေသြးအဆီ ၾကဳံလွီေျခာက္ခန္းသည္ျဖစ္၍၊
ကာသံ=ေခ်ာင္းေျခာက္ ေရာဂါစြဲကပ္ျခင္းသုိ႔ လည္းေကာင္း၊
ဒရံ=ကုိယ္ပူေရာဂါ။
ဆီးပူေရာဂါ စြဲကပ္ျခင္းသုိ႔လည္းေကာင္း၊
ဗာလ်ံ=အားအင္ကုန္ခန္း ႏြမ္းရိျခင္းသုိ႔လည္းေကာင္း၊
နိဂစၦတိ=ေရာက္တတ္၏။ဟုဆုံးမေတာ္မူဖူးပါတယ္။
မိန္းမလုိက္စား အေပ်ာ္ၾကဴးေသာသူသည္
ကုိယ္ပုိင္ဇနီးမယားႏွင့္ မတင္းတိမ္
မေရာင့္ရဲနုိင္သည္ျဖစ္၍ျမင္သမွ် မိန္းမကုိ
ပူးကပ္ေသြးေဆာင္တတ္၏။
မိန္းမလုိက္စားေလ့ရွိသူ၏ မ်က္ႏွာမွာ
မိန္းမႏွင့္ေတြ႔သည့္ အခါ မ်က္ႏွာေျပာင္တတ္၍
ႏႈတ္ခ်ဳိ လွ်ာတတ္ႏွင့္ အရွက္မရွိ စကားသြက္၏။
မိမိကိုယ္ကုိ သားနားသပ္ရပ္စြာ ျပင္ဆင္တတ္၍
မာယာျပစ္ဖုံး ဟိတ္ဟန္သုံးလွ်က္
လွည့္လည္တတ္သည္။
မိန္းမကုိေပးရန္အတြက္မူ ႏွေျမာျခင္းမရွိ ။
ရက္ရက္ေရာေရာေပးေလ့ရွိ၏။
မိမိအလုိမလုိက္ေသးသ၍ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ
အညံ့ခံခ်ဥ္းကပ္တတ္ေလသည္။
မိမိခ်ဥ္းကပ္ေနေသာ မိန္းမအလုိက်
ေဆာင္ရြက္ရမည္ဆုိလွ်င္ ထုိမိန္းမက
မ်က္စ တစ္ခ်က္ခ်ီရုံမွ်ႏွင့္ …
ေစတနာ ေဇာအဟုန္ႂကြ၍ ေျခလက္တုိ႔ သြက္လက္စြာ
စက္ကဲ့သုိ႔ ခုိင္းသမ်ွ လုပ္ေပးတတ္၏။
ပုိးပန္းေပး ကမ္းရျခင္းအတြက္ ေစတနာ
ေရစီးကမ္းျပိဳလုိက္၍ အနည္းငယ္မ်ွ တြက္ကပ္ျခင္းမရွိ။
မိန္းမလုိက္စားျခင္း သည္ ေငြေၾကးကုန္ခန္းျခင္းျဖင့္
အစပ်ဳိးကာ ဥစၥာပ်က္စီးေၾကာင္း အမွန္ျဖစ္ေလ၏။
စီးပြားေရးျပဳန္းတီးျခင္းမွ်သာမဟုတ္ေသး။
အနာေရာဂါထူေျပာ၍ က်န္းမာေရးတည္းဟူေသာ
လာဘ္ၾကီးလည္းဆုံး၍ လူညြန္႔တုံးဘဝ က်ေရာက္ကာ
ဘဝဆုံးရတတ္ပါတယ္။
မိန္းမလုိက္စားေလ့ရွိသူတုိင္း၏ အက်င့္မွာ ေတြ႔သမွ်
မိန္းမ အေကာင္းထင္တတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ကုိယ္စိတ္ အည့ံခံပုိးရျခင္း၊
ပစၥည္းဥစၥာကုန္ခန္းျခင္းတုိ႔ျဖင့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကုိ
ပုိင္ျပီးေသာ အခါတြင္လည္း ထုိမိန္းမ ႏွင့္
မေက်နပ္မေရာင့္ရဲျပန္၍ေနာက္တစ္ေယာက္ရွာျပန္သည္။
ေတြ႔သမ်ွမိန္းမ အေကာင္းထင္လုိက္စား ေသာ္လည္း
ထုိသုိ႔ေသာ သူမ်ဳိးအဖုိ႔ ဂုဏ္က်က္သေရ ဣေျႏၵသိကၡာ၊
ဥာဏ္ပညာရွိေသာ မိန္းမကုိရသည္ မဟုတ္။
ေပါ့ပ်က္ေလလြင့္ ညံ့ဖ်င္းေသာ မိန္းမမ်ဳိးကုိသာ ေတြ႔ၾကဳံရသည္။
မိန္းမလုိက္စားေလ့ရွိသည္ဟု နာမည္သတင္းၾကီးသူမွာ
မည္မ်ွပင္ ရာထူး၊အာဏာ၊ စီးပြားဥစၥာ ရွိပင္ျငားေသာ္လည္း
အဖုိးတန္ မိန္းမမ်ားကေရွာင္ရွားၾက၏။
တစ္ခါတစ္ရံ ေငြေၾကးဥစၥာ၊ရာထူး အာဏာ
အရွိန္အဝါ ျဖင့္ အကုန္အက်ခံ၍ ပုိးပန္းပါေသာ္လည္း
ထင္တုိင္းမျဖစ္ လြဲေခ်ာ္၍ အရွက္ၾကီးစြာရတတ္၏။
“မယားထိ ဓားၾကည့္” ဆုိသည့္ လင္ေယာက်ၤား ၊
ေမာင္ဘြားမိဘမ်ားႏွင့္ေတြ႔ၾကံဳလွ်င္
အသက္ပင္ ဆုံးရွံဳးတတ္ေသး၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မိန္းမလုိက္စားသူသည္ အရာရာ
နစ္နာဆုံးရွံဳးတတ္ေလေသာေၾကာင့္
မိန္းမလုိက္စား လြန္ၾကဴးျခင္းကုိ
ပ်က္စီးေၾကာင္းဟု ေဟာေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ပါဝေကာ=မီးသည္။
က႒ပုဥၥံ=ထင္းပုံၾကီးကုိ။
ဒဟိတိဣဝ=ျပက်ေလေအာင္ ကြၽမ္းေလာင္ဘိသကဲ့သုိ႔။
တထာ=ထုိ႔အတူ၊
ပမတၱႆ= မိန္းမလုိက္စား မုိက္မွားေမ့ေမာေနသူ၏။
ယသံ=အျခံအရံမ်ားျခင္းကုိ လည္းေကာင္း၊
ကိတၱိ ံ=ဂုဏ္န႔ံသတင္း ေက်ာ္ေဇာျခင္းကုိလည္းေကာင္း၊
ဓိတိ ံ=ခုိင္ခံ့စြာဘိ သမာဓိၾကီးရင့္မွဳ ကုိလည္းေကာင္း၊
သူရံ=မဆုတ္မတြန္႔ ရဲရင့္ထက္ျမက္ျခင္းကုိလည္းေကာင္း၊
ဗဟုသစၥံ= အၾကားအျမင္ ၾကြယ္ဝျခင္းကုိလည္းေကာင္း။
ပဇာနနံ=ေျမာ္ျမင္တုံဘိ အမွန္သိျခင္းကုိလည္းေကာင္း၊
ဒဟႏၱာ=ျပက်ေလ ေအာင္ ကြၽမ္းေလာင္ၾကကုန္လ်က္၊
ဟာပယႏၱိ=ဆုတ္ယုတ္ျပဳန္းတီး၊ပ်က္စီးေစကုန္၏။
ကာမဘုံသားျဖစ္ေသာ ေလာကလူသားမ်ားအတြက္
ေယာက်ၤားသည္ မိန္းမ၏ အေတြ႔အထိအာရုံ၊
မိန္းမသည္ ေယာက်ၤား၏ အေတြ႔အထိအာရုံတုိ႔မွာ
အေကာင္းမြန္ဆုံး အရသာအျဖစ္ မွတ္ယူခံစားေလ့ရွိၾကသည္။
သုိ႔ေသာ္ လူ႔ေလာကတြင္ အေတြ႔အထိ ေဖာ႒ဗၺာရုံ၌
လြန္ကဲသူမ်ားကုိ “တဏွာရူးမ်ား”ဟု အမ်ား
ေခၚေဝၚေျပာဆုိၾကလ်ွက္ မည္သည့္ အာရုံကုိမဆုိ
လြန္လြန္ကဲကဲ တက္မက္တြယ္တာတတ္သူကုိ
“တဏွာ ၾကီးသူ” ဟု ေခၚဆုိနုိင္ေပသည္။
ဇာတက အ႒ကထာ ၌ အရူးရွစ္မ်ဳိး ျပဆုိထားသည္။
၁။ကာမုမၼတၱက=တဏွာရူးသူ။
၂။ေကာဓုမၼတၱက=ေဒါသရူးသူ။
၃။ဒိ႒ဳမၼတၱက =အယူလြဲမွားရူးသူ။
၄။ေမာဟုမၼတၱက =မုိက္မဲေတြေဝရူးသူ။
၅။ယကၡဳမၼတၱက =ဘီလူး၊ တေစၦသရဲပူးဝင္၍ရူးသူ။
၆။ဝိတၱဳမၼတၱက =သည္းေျခပ်က္ရူးသူ။
၇။သုရုမၼတၱက =အရက္မူးျပီးရူးသူ။
၈။ဗ်သနဳမၼတၱက =ဥစၥာ ေဆြမ်ဳိး ပ်က္စီး၍ရူးသူ ဟူ၍ျဖစ္၏။
မိမိအလုိဆႏၵကုိလုိက္၍ တဏွာရမၼက္ၾကီးသူအား
အရူးဥပမာတစ္မ်ဳိးေပး၍ ခုိင္းႏႈိင္းထားေလသည္။
အမ်ားထက္ပုိ၍ တဏွာရာဂ လြန္ၾကဴးလုိစိတ္သည္
ခ်ဳိးႏွိမ္ပစ္ရမည့္ စိတ္ရိုင္းတစ္ခုျဖစ္၏။
စိတ္၏ အညစ္အေၾကး စိတ္၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ
ရာဂတဏွာ ကုိ သတိပညာအထိန္းတုိ႔ျဖင့္
ထိန္းသိမ္းနုိင္မွ ျဖဴစင္မည္။
စိတ္သည္ ပကတိအခါ၌ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္း
အျပစ္ကင္းလ်က္ရွိ၏။ တဏွာစိတ္ျဖင့္
အာရုံကုိ အလြန္အက်ဴး လုိခ်င္မက္ေမာမွဳ ၊
တြယ္တာကပ္ျငိမွဳတုိ႔ေၾကာင့္ အျပစ္မကင္း၊
မသန္႔ရွင္းေသာ အညစ္အေၾကးသဖြယ္ျဖစ္ရသည္။
တဏွာရာဂတည္းဟူေသာ စိတ္အညစ္အေၾကးကုိ
ဆပ္ျပာႏွင့္ေရျဖင့္ ေဆးေၾကာ၍ မစင္နုိင္ေပ။
စိတ္သတၱိျဖင့္ ေဆးေၾကာမွသာ
သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္မည္ျဖစ္၏။
တဏွာရာဂစိတ္မႊန္ေနသူသည္
ပညာမ်က္စိကုိလည္း ကန္းေစ၏။
အေၾကာင္းအက်ဳိးကုိလည္းမျမင္၊
အေကာင္းအဆုိးကုိလည္း ခြဲျခားမသိ၊
အမွားအမွန္ကုိ မေဝခြဲနုိင္ဘဲ ေမွာင္အတိက်ကာ
မ်က္ကန္းပမာ ျဖစ္ေနသည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ တဏွာရာဂစိတ္ေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္
အာရုံကုိ လြန္ၾကဴးစြာ လုိက္စားလုိစိတ္ကုိ
သတိ၊ပညာ၊အေျမာ္အျမင္ ဆင္ျခင္တုံတရားတုိ႔ျဖင့္
ထိန္းသိမ္း၍ ေလာကီအက်ဳိးစီးပြား၊
ေလာကုတၱရာ အက်ဳိး စီးပြားတုိ႔ ပ်က္စီးျခင္းေဘးမွ
ေဝးစြာေရွာင္ရွားအပ္ေပသတည္း။
မူရင္း။ ။ အရွင္ဓမၼပီယ(ေျမာင္) ၏
ပ်က္စီးျခင္းေဘးေဝးၾကပါေစ စာအုပ္မွတစ္ဆင့္တင္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာ္မိုးလြင္
0 comments:
Post a Comment